|
RODZINA WINCENTYŃSKA ZAPROSZENIE PIELGRZYMKA Rodziny Wincentyńskiej NA JASNĄ GÓRĘ Częstochowa 24-25 września 2022 Moi drodzy Siostry i Bracia tworzący Rodzinę Wincentyńską Wrzesień jest miesiącem, w który tradycyjnie od wielu lat Rodzina Wincentyńska spotyka się na modlitwie u Matki Bożej Częstochowskiej. Także w tym roku pragnę serdecznie zaprosić przedstawicieli różnych gałęzi Rodziny Wincentyńskiej na spotkanie w ramach Pielgrzymki Rodziny Wincentyńskiej na Jasną Górę. Przed uroczystością św. Wincentego a Paulo u stóp Czarnej Madonny pragniemy prosić o łaski potrzebne na kolejny rok pracy formacyjnej i wincentyńskiej służby. Centralnym punktem naszej pielgrzymki jest Msza św. koncelebrowana w kaplicy Cudownego Obrazu pod przewodnictwem Ks. Jarosława Lawrenza obecnie proboszcza par. św. Anny a wcześniej długoletniego misjonarza ad gentes. Do koncelebry zapraszam wszystkich księży opiekunów wspólnot wincentyńskich. Zaproszenie kierujemy do wszystkich tworzących Rodzinę Wincentyńską w Polsce: Księży Misjonarzy, Sióstr Miłosierdzia, Stowarzyszenia Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo, Stowarzyszenia Konferencji św. Wincentego a Paulo, Stowarzyszenia Cudownego Medalika, Wincentyńskiej Młodzieży Maryjnej a także niezrzeszonych. Program ramowy: Sobota 24 września 2022 15.00 - Koronka do Bożego Miłosierdzia - przywitanie Pielgrzymów w kaplicy NMP od Cudownego Medalika (dom św. Barbary) - Konferencja 17.30 - Kolacja 18.30 Msza św. w kaplicy Cudownego Obrazu MB 21.00 - Udział w Apelu Jasnogórskim Niedziela 20 września 2020 7.00 - Wincentyńska Droga Krzyżowa na Wałach 8.30 - Śniadanie 10.00 - Msza św. w kaplicy NMP od Cudownego Medalika (dom św. Barbary) - Wiadomości z naszych Jednostek Terenowych 12.30 - Anioł Pański - obiad Noclegi: Na prośbę sióstr zgłoszenie udziału w pielgrzymce proszę kierować bezpośrednio do mnie drogą e-mail: domrek@ misjonarze.pl lub sms-em 608241429. W Domu Rekolekcyjnym Sióstr Miłosierdzia na ul. Św. Barbary 43 jest zarezerwowanych ok. 100 miejsc. Koszt noclegu 50 zł. Obiad 35 zł., śniadanie i kolacja 25 zł. W związku z tym proszę o możliwie najszybszą decyzję i rezerwację miejsc noclegowych. Bardzo serdecznie Wszystkich pozdrawiam. Ks. Jerzy Górny CM Moderator Rodziny Wincentyńskiej Krzeszowice, dnia 5 września 2022 r. SUPERIORE GENERALE Rzym, 9 lutego 2018 LIST NA WIELKI POST 2018 Maryja najdoskonalszym wzorem ukazującym drogę do Jezusa Do wszystkich członków Rodziny Wincentyńskiej Drodzy Bracia i Siostry w św. Wincentym, Niech łaska i pokój Jezusa zawsze będą z nami! Listem na Adwent w 2016 roku rozpoczęliśmy refleksję nad trzema filarami duchowości św. Wincentego: Wcieleniem, Trójcą Świętą i Eucharystią. W obecnym liście na Wielki Post rozważymy czwarty filar, jakim jest Błogosławiona Dziewica Maryja. Na początku Wielkiego Postu, tych 40-stu dni z Jezusem na pustyni, chciałbym każdego z nas zachęcić, abyśmy napełnili serce ciepłem, ufnością, dyspozycyjnością i całą miłością, jaką syn lub córka może darzyć swą matkę. Obyśmy my również przylgnęli do Maryi czy też odnowili lub pogłębili nasze stałe przywiązanie do Niej dzięki trzem praktykom, które pomogą przybliżyć się do naszej Niebieskiej Matki. Ona jest najdoskonalszym wzorem ukazującym najlepszą i najkrótszą drogę do Jezusa - celu naszego życia, który jest dla nas wszystkim. A) Codziennie modlić się na różańcu Razem z Maryją rozważamy różne etapy życia Jezusa. Maryja idzie z nami, towarzyszy nam, dodaje odwagi i inspiruje. Gdziekolwiek się udajemy, zawsze nośmy ze sobą różaniec. Bierzmy go ze sobą: do kieszeni, torby lub torebki, jako pierścionek lub bransoletkę, aby był w naszym zasięgu o każdej porze dnia. Możemy się nim modlić w kaplicy, na ulicy, czekając na autobus, metro lub pociąg, prowadząc samochód, spacerując, stojąc w kolejce. Miejmy zawsze przy sobie różaniec. Św. Wincenty jest głęboko przekonany, że jesteśmy pod opieką Maryi: „Bóg ciągle podtrzymywał we mnie wiarę w uwolnienie dzięki modlitwom, jakie zanosiłem do Niego i do Najświętszej Dziewicy Maryi, której wyłączne wstawiennictwo, jak mocno wierzę, przyczyniło się do mojego uwolnienia"1. „...Również w czterech różnych miejscowościach, gdzie głosimy misje i tutaj także, wszyscy są zdrowi. Wydaje się więc, że nasz Pan chce okazać litość temu maluczkiemu Zgromadzeniu przez wstawiennictwo Najświętszej Dziewicy. Z tego powodu wysłaliśmy księdza Boudeta z pielgrzymką do Chartres"2. B) Za przykładem Maryi, coraz bardziej przyswajać sobie cnoty pokory i czystości Św. Wincenty a Paulo daje Maryje jako przykład wszelkich cnót, ale w sposób szczególny podkreśla dwie z nich: pokorę i czystość. Pokora Spośród wszelkich stworzeń w Niebie i na ziemi, nie ma osoby bardziej znanej, czczonej albo tak często dawanej za przykład. Nie ma nikogo innego, w kim Bóg, przez Jezusa, złożył więcej ufności. Nawet przez chwilę Maryja nie sądzi, że jest to Jej zasługą, ale uważa, że wszystko, czym jest i co posiada, jest łaską, darem, znakiem miłosierdzia od Jezusa. Maryja, jako Matka stawia się niżej swego Syna, nie wyżej. Ona urodziła Jezusa, od żłóbka opiekowała się Nim, przewijała Go, karmiła piersią i wychowywała aż do momentu, gdy stał się dorosły. Przez wszystko, co uczyniła i czyni dzisiaj, odsyła nas zawsze do Jezusa. „...biegnijcie do Najświętszej Panny, prosząc Ją, by wam uzyskała u swego Syna łaskę uczestniczenia w Jej pokorze, która kazała Jej nazwać się służebnicą Pana, kiedy była wybrana na Jego Matkę. Cóż sprawiło, że Bóg wejrzał na Najświętszą Pannę? Ona to sama mówi: ‘To moja pokora'. Nie muszę Wam mówić, że jeżeli nasze Siostry będą uciekały się do Najświętszej Panny, która tak bardzo kochała tę cnotę, uzyska Ona dla nich od Boga łaskę praktykowania pokory"3. Czystość Jezus daje nam klucz, abyśmy wiedzieli, w jaki sposób praktykować czystość w myślach, słowach i uczynkach. Mówi, abyśmy byli czujni: „Nie to, co wchodzi do ust, czyni człowieka nieczystym, ale co z ust wychodzi, to go czyni nieczystym" (Mt 15,11). Wszystko zaczyna się w naszym sercu i umyśle. Prośmy Jezusa, aby był obecny u początku naszych myśli, uczuć i pomysłów, by pomagał nam je „przepuszczać przez filtr" Jego myśli, postaw i działań. To, co wypływa z naszych myśli, objawi się wówczas w słowach i czynach, które będą odzwierciedleniem postaw, uczuć i myśli Jezusa. Czystość będzie obecna i przeżywana w naszym życiu. „Bądź szczególnie przywiązany do sposobu, w jaki Najświętsza Dziewica kierowała osobą naszego Pana, a wszystko pójdzie dobrze"4. Natomiast myśli, uczucia i pomysły, które nie są „filtrowane" przez Jezusa, będą nas prowadzić w przeciwnym kierunku. Będziemy podatni na wpływ złego ducha, którego zamiary są jasne: zniszczyć w nas wszystko, co pochodzi od Boga, zniszczyć naszą relację z Jezusem. Szatan chce zająć miejsce Jezusa i wpływać na myśli, z których biorą początek nasze słowa i działania, abyśmy przeciwstawiając się czystości, zniekształcali naszą piękną istotę, nasze piękne serce stworzone na obraz Boga. „...tajemnica Twojego serca. Naprawdę pragnę, żeby ono należało całkowicie do naszego Pana i proszę Świętą Dziewicę, żeby wzięła je od Ciebie i zaniosła do Nieba oraz złożyła w swoim Sercu i Sercu swego ukochanego Syna"5. C) Rozpowszechniać przesłanie Matki Bożej od Cudownego Medalika i rozszerzać nabożeństwo do Niej z odnowioną gorliwością Cudowny Medalik jest po krzyżu najbardziej rozpowszechnionym symbolem chrześcijańskim w świecie. Tymczasem wiele osób nie miało jeszcze okazji go poznać, odkryć przesłania Maryi, otrzymać i nosić Medalik. Nie proszą o otrzymanie łask od Jezusa jak Maryja poleciła to św. Katarzynie Labouré, Siostrze Miłosierdzia, podczas Objawień z 1830, w Kaplicy Domu Macierzystego przy ulicy du Bac w Paryżu. „Przychodźcie do stopni tego ołtarza. Tutaj łaski spłyną na każdego, kto o nie poprosi z ufnością i żarliwością". „Te promienie są symbolem łask, których udzielam tym, którzy Mnie o nie proszą". W czasie tego Wielkiego Postu, chciałbym zachęcić do refleksji, modlitwy i zorientowania się, jakie są możliwości we wszystkich miejscach naszej posługi: parafiach, szpitalach, przychodniach, szkołach, uniwersytetach, na misjach, podczas misji parafialnych... Tak więc tam, gdzie Cudowny Medalik nie jest znany, gdzie są osoby, które go jeszcze nie otrzymały, podejmijcie następujące działania: a) rozdawajcie Cudowne Medaliki, b) dołączcie do Medalików ulotkę z krótkim wyjaśnieniem historii i przesłania Cudownego Medalika, c) utwórzcie lokalną grupę Stowarzyszenia Cudownego Medalika. Stanie się ono częścią Międzynarodowego Stowarzyszenia Cudownego Medalika, gałęzią Rodziny Wincentyńskiej obecną w wielu krajach świata. Zachęcajcie do założenia, za zgodą proboszcza, nowej grupy Stowarzyszenia Cudownego Medalika w Waszej parafii, w szpitalach i przychodniach, w szkołach i na uniwersytetach dla osób z personelu, nauczycieli, profesorów oraz uczniów, podczas misji parafialnych, w których uczestniczą różne gałęzie Rodziny Wincentyńskiej zaangażowane w organizację i koordynację, w czasie innych misji... Zapraszajcie ludzi, aby formalnie przyłączyli się do takiej grupy, stając się jej członkami. W wielu krajach, gdzie obecne jest Stowarzyszenie Cudownego Medalika, różne jego grupy są zrzeszone i koordynowane przez Radę Krajową danego kraju. Każde krajowe Stowarzyszenie Cudownego Medalika jest powiązane z Międzynarodowym Stowarzyszeniem Cudownego Medalika koordynowanym przez Wice-Dyrektora, Ks. Carla Pieber, CM. Przynależąc do Stowarzyszenia Cudownego Medalika, członkowie wzajemnie wspierają się modlitwą, angażują w rozpowszechnianie Cudownego Medalika oraz podejmują gesty solidarności. Międzynarodowy Sekretariat Stowarzyszenia Cudownego Medalika chętnie udzieli wsparcia, informacji lub sugestii pomocnych przy założeniu grupy lokalnej. Jeżeli w kraju, w którym chcecie utworzyć nową grupę Stowarzyszenia Cudownego Medalika, istnieją już inne grupy lub krajowa struktura Stowarzyszenia, Międzynarodowy Sekretariat skontaktuje Was z nimi. Jeżeli w danym kraju nie ma struktury krajowej lub grup lokalnych, Międzynarodowy Sekretariat dostarczy wszelkich informacji koniecznych do założenia nowej grupy. Międzynarodowe Stowarzyszenie Cudownego Medalika ma własną stronę internetową dostępną w sześciu językach, na której znajduje się wiele informacji, w tym informacje pomocne w założeniu nowej grupy. Oto jej adres: www.amminter.org. Jeżeli potrzebujecie wszelkiej innej pomocy, prosimy pisać na następujący adres: mmainfo@famvin.org. Rozważając tworzenie nowych grup Stowarzyszenia Cudownego Medalika w danym kraju, pamiętajmy, że głębokim pragnieniem Maryi jest, aby Cudowny Medalik był rozpowszechniany aż po krańce ziemi. Matka Boże zapewnia, że jeżeli będziemy prosili Jezusa o łaski, otrzymamy je! Zaangażujmy się w tę cudowną przygodę, bądźmy głosem Maryi wyrażającym bezwarunkową miłość Jezusa do każdej poszczególnej osoby, poprzez słowa i czyny. „Postaraj się o wybicie Medalika na ten wzór. Osoby, które go będą nosić z ufnością, otrzymają wiele łask". Niech 40 dni z Jezusem na pustyni przyniesie obfite owoce. Niech 40 dni z Jezusem na pustyni odnowi i pogłębi naszą relację z Maryją, naszą Niebieską Matką, i coraz bardziej przybliża nas do Niej: a) codziennie módlmy się na różańcu, b) za przykładem Maryi, coraz bardziej przyswajajmy sobie cnoty pokory i czystości, c) rozpowszechniajmy przesłanie Matki Bożej od Cudownego Medalika i rozszerzajmy nabożeństwo do Niej z odnowioną gorliwością. Niech te 40 dni z Jezusem na pustyni odnowi nasze serce, abyśmy otwierali się na codzienne „zmartwychwstawania" i przechodzili ze śmierci do życia, przygotowując się do naszego Zmartwychwstania ostatecznego. Wasz brat w św. Wincentym, Tomaž Mavrič, CM Przełożony Generalny 1 Coste I, 7; List do Pana de Comet w Dax. 2 Coste I, 360; List 249. do Ks. Roberta de Sergis w Amiens, listopad 1636. 3 Coste X, 536-537; Konf. 98. - O pokorze, miłości, posłuszeństwie i cierpliwości (Reguły Wspólne, art. 42), 14 lipca 1658. 4 Coste II, 123; List 488. do Ks. Jakuba Chiroyer w Luçon, 6 października 1640. 5 Coste I, 71; List 36. do Ludwiki de Marillac [około 1629].
LIST NA ADWENT 2016 MATKA BOŻA OD CUDOWNEGO MEDALIKA - NIEPOKALANA MISJONARKA Te dziewięć dni pomogło nam skupić nasze serca na Maryi, myśleć o niej, jej osobie i jej misji. Im bardziej jesteśmy przygotowani do świętowania, tym obfitsze owoce otrzymamy. Jedna z cech opisujących w szczególny sposób Matkę Bożą od Cudownego Medalika to taka, że jest NIEPOKALANĄ MISJONARKĄ. Byłem tego świadkiem przez lata, w których byłem misjonarzem w Wice-Prowincji Św. Cyryla i Metodego, która składa się z trzech krajów: Rosji, Białorusi i Ukrainy. Na Ukrainie Stowarzyszenie Cudownego Medalika rozwija się, a w Rosji zaczęło działalność dwa lata temu. Obecnie pierwsze kroki są stawiane na Białorusi. Jednakże podróż Matki Bożej od Cudownego Medalika po tej części świata nie rozpoczęła się dopiero wraz z rozwojem Stowarzyszenia Cudownego Medalika lecz znacznie wcześniej, w czasach Związku Radzieckiego, a nawet jeszcze wcześniej, kiedy to Maryja Dziewica odwiedziła tysiące ludzi dzięki misjonarzom, którym przynosiła pocieszenie, wsparcie duchowe i cielesne. Matka Boża od Cudownego Medalika wyróżnia się w szczególny sposób. Charakteryzuje ją dar otrzymany od Jezusa. Przez Jezusa Maryja została posłana to całej ludzkości, do każdego z nas. Jezus posłał Maryję z misją na cały świat, która zakończy się na końcu czasów. W każdym znaczeniu tego słowa Maryja jest MISJONARKĄ! Powierzając Maryi Matce rolę misjonarki Jezus przekazał dar "otwierania drzwi" do serc całkowicie zamkniętych na dialog, wsparcie, bliskość z Jezusem i jego łaską. Serc zranionych agonią wewnętrznego i fizycznego bólu, który nie może znaleźć ujścia z ich życia. Serc zimnych w stosunku do wszystkiego co duchowe u potrzebujących braci i sióstr. Posiadając ten dar „otwierania drzwi" Matka Boża od Cudownego Medalika posiada więcej niż ktokolwiek. Posiada zdolność docierania do serc na wszystkich rubieżach świata, do których żadna inna osoba nie ma dostępu. Niezliczone przykłady potwierdzają ten stan rzeczy. Wziąść ze sobą Cudowny Medalik, aby podarować go innym ludziom, którzy przyjmą go i zaufają jego wstawiennictwu to przyjąć na siebie role misjonarza, który w imię Jezusa odwiedza ich aby pomóc, wesprzeć, poprowadzić, nawrócić i uzdrowić. W ten sposób pomagamy Maryi Dziewicy dotrzeć do ludzkich serc otwierając drzwi, do których tylko ona ma klucze. Jakąż radość i moc daje nam ta wiedza, że jesteśmy uprzywilejowani posiadaniem tego dziedzictwa dla świata. Rodzina Wincentyńska jest powołana do uczestnictwa w misji Jezusa ponieważ w Matce Bożej od Cudownego Medalika mamy naszą istotną współpracownicę i nasze wsparcie, naszą przewodniczkę, nasz wzór misjonarza. Zawsze nośmy ze sobą Cudowny Medalik, abyśmy nigdy nie byli od niego oddzieleni. Zaufajmy jej pomocy. Zaufajmy jej roli jako misjonarki. Zaufajmy jej matczynej, bezwarunkowej mi ł o ś ci do nas bezgranicznie Tomaž Mavrič CM Przełożony Generalny ŻYCZENIA ŚWIĄTECZNE
„Abyśmy stali się w
nadziei dziedzicami życia wiecznego" (Tt 3,7)
Boże
Narodzenie wprowadza nas w tajemnicę Wcielenia Syna Bożego.
Radujemy się z przyjścia
Zbawiciela na świat. Zachwycamy się postawą Maryi, Józefa, aniołów, pasterzy,
Mędrców i udajemy się do Betlejem, aby z dziecięcą ufnością wyśpiewać „Chwałę
Bogu na wysokościach". Radością świąt dzielimy się z wszystkimi, których
spotykamy na drodze naszego życia. Odkrywamy swoje powołanie do głoszenia
Ewangelii - Dobrej Nowiny.
w JUBILEUSZOWYM
ROKU MIŁOSIERDZIA
życzy ks. Kazimierz.
ostatnia aktualizacja: 20:14:28 05.09.2022 ZGROMADZENIE MISJI - KURIA GENERALNA 2014: Wielki Post i lekcja z Lampedusy Drodzy Bracia i Siostry, Niech łaska i pokój Naszego Pana Jezusa Chrystusa, wypełniają Wasze serca teraz i zawsze!
Pozwólcie, że rozpocznę od słów zaczerpniętych z Pisma Świętego, by zwrócić na nie naszą uwagę w czasie Wielkiego Postu: „Znacie przecież łaskę Pana naszego Jezusa Chrystusa, który będąc bogaty, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić." (2 Kor 8, 9). Czasami możemy się zastanawiać, co znaczy być ubogim lub bogatym. Ale w momencie, gdy rozpoczyna się Wielki Post, słowa Świętego Pawła przypominają nam, że czas ten wzywa nas, abyśmy spojrzeli na ubóstwo i bogactwo oczami Boga. „Bogactwo i ubóstwo" Wielkiego Postu Rozważanie bogactwa i ubóstwa z perspektywy współczesnego społeczeństwa może wydawać się stratą czasu. Dziś, bycie bogatym wiąże się zawsze z materialnym dobrobytem, z pożądanym celem związanym z władzą, przywilejem i dostępem do bardzo wyszukanych rzeczy. Ubóstwo, przeciwnie, postrzegane jest jako klęska i znak niższości, który często pozbawia Ubogich ludzkich uczuć i czyni z nich kozłów ofiarnych nieszczęść istniejących w społeczeństwie. Jak wielka zachodzi różnica, gdy bogactwo i ubóstwo rozważa się na sposób Jezusa Chrystusa! Czytania na Wielki Post opowiadają o ludziach bogatych, których życie zostało całkowicie przemienione przez Jezusa. W Ewangelii według Świętego Marka, bogaty młodzieniec chciał iść za Jezusem, lecz gdy, Jezus prosił go, by rozdał swoje dobra Ubogim, on „odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości" (Mk 10, 22). W przypowieści o bogaczu i Łazarzu, Ubogi ma imię i swoje miejsce w Niebie, natomiast bogaty zostaje skazany na anonimowość i wieczne potępienie z powodu swojej obojętności wobec żebraka żyjącego obok niego. (Łk 16, 19-31). Jeden chce się nawrócić, lecz nie osiąga tego, drugi nie potrafi spojrzeć dalej, niż jego wygodne życie. Święty Paweł ofiaruje nam obraz pobudzający do refleksji nad bogactwem tego świata: „Ich losem - zagłada, ich bogiem - brzuch... To ci, których dążenia są przyziemne" (Flp 3,19). Święty Wincenty widział w ubóstwie nie tylko środek dla służby, ale także cel ewangeliczny dla życia w zjednoczeniu z Jezusem Chrystusem. Zarówno członkowie Rodziny Wincentyńskiej składający ślub ubóstwa jak i świeccy żyjący charyzmatem wincentyńskim powinni, w wierności obietnicom Chrztu Świętego, starać się nawrócić do Chrystusa, zanim wejdą w świat Ubogich. Wincenty, przygotowując swoich pierwszych uczniów do kroczenia tą drogą, mówił: „Starajmy się o życie wewnętrzne, o panowanie Jezusa Chrystusa w nas... Szukajmy chwały Bożej, szukajmy Królestwa Jezusa Chrystusa." (Coste XII, Konferencja 198). Ten czas łaski jest czasem poszukiwania i kosztowania tak z bogactwa jak i z ubóstwa, które ofiaruje nam Wielki Post. Liczne są jego bogactwa: skarb Ewangelii i codzienne czytania dla refleksji i modlitwy; nabożeństwa poświęcone rozważaniu Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa; chwile ciszy w obecności Naszego Pana Jezusa, by zastanowić się dokąd zmierza nasze życie; udział w sakramentalnym życiu Kościoła, w tym w sakramencie pojednania. Wielki Post to czas zapewniający wspaniały pokarm duchowy. Wielki Post jest również czasem konfrontacji, gdy stajemy wobec ubóstwa obecnego w nas samych. Co powstrzymuje mnie, bym za przykładem Świętego Wincentego żył jako uczeń Jezusa Chrystusa? Jakie troski i lęki kryją się w zakątkach mojego umysłu i serca, utrudniają działanie łaski Bożej i przeszkadzają mi w służbie najuboższym? Dając nam sposobność doświadczenia pustki, Wielki Post prowadzi nas do Jezusa, który pomaga nam modlić się z głębi naszego serca, kontrolować nasze pragnienia i hojnie oddawać nasz czas, talenty i nasze dobra. Gdy postępujemy w ten sposób, wówczas jesteśmy w solidarności z Jezusem obecnym w najmniejszych spośród nas. „Logika" miłości W swoim pierwszym Orędziu na Wielki Post, Papież Franciszek opisuje Wcielenie Jezusa jako „logikę miłości". Chrystus wszedł w ludzką kondycję, by „stanąć pośród ludzi potrzebujących przebaczenia, pośród nas grzeszników, i wziąć na swoje barki brzemię naszych grzechów. Taką wybrał drogę, aby nas pocieszyć, zbawić, uwolnić od naszej nędzy" (Orędzie na Wielki Post, 2014). Może wydawać się dziwnym połączenie w jednym wyrażeniu: „logiki" i „miłości". Przyjmując od Ojca misję zbawienia, Jezus objawia Swój cel, jakim jest ukazanie miłości bez lęku i bezinteresownej służby, by sprowadzić Królestwo Boże na ziemię. Tym co motywowało i ożywiało misję Jezusa było Jego zjednoczenie z Ojcem i pragnienie dzielenia ze wszystkimi, a zwłaszcza z Ubogimi, niewyczerpanej miłości Boga. Papież Franciszek zauważa, że „miłość czyni podobnym, ustanawia równość, obala mury i usuwa dystans." We Wcieleniu, „to właśnie Bóg uczynił dla nas" (Orędzie na Wielki Post, 2014). W samej swej istocie miłość Jezusa dla nas jest miłością, która prawdziwie się poświęca, jest „miłością aż po śmierć" (Rz 5,8). Wielki Post jest czasem, by o tej miłości sobie przypominać i ją rozważać. Święty Wincenty uwierzył w tę „logikę miłości" i ją praktykował. W miarę jak Pan obdarzał go głęboką wiarą, ona wyzwalała go do większej miłości Boga, do służenia Ubogim, do motywowania i przygotowywania Misjonarzy, Sióstr Miłosierdzia i ludzi świeckich, by czynili podobnie. W Ubogich, Wincenty spotykał cierpiącego Chrystusa i stał się prawdziwym uczniem i prawdziwym sługą. Przypomina nam on, że pomimo ich zewnętrznego wyglądu, „Syn Boży, który zechciał być ubogim, utożsamia się z tymi Ubogimi", i że „powinniśmy dzielić to samo uczucie i naśladować postępowanie Chrystusa: troszczyć się o Ubogich, pocieszać ich i wspomagać" (Modlitwy Rodziny Wincentyńskiej). Chrystocentryczna duchowość Wincentego stała się naturą jego apostolstwa w służbie Ubogim. Zachęcam Was, abyście w tym Wielkim Poście poświęcili czas na czytanie i rozważanie życia i pism Świętego Wincentego i Świętej Ludwiki. Mamy do dyspozycji wspaniałe, liczne środki, pisma wydrukowane czy też zachowane w formie elektronicznej. Odnawiając więź z naszymi Świętymi Założycielami, pogłębiamy naszą wiedzę o nich i szacunek do naszego charyzmatu, wzbudzając w ten sposób pragnienie, by coraz bardziej stawać się uczniami Jezusa i postępować jako Jego uczniowie. Rozpoznawać i spotykać „ludzi peryferii" „Logika miłości", której Jezus dał przykład swoim życiem, prowadziła Wincentego i Ludwikę do służby Ubogim i „ludziom peryferii". W czasie spotkania Unii Przełożonych Wyższych, Papież wezwał nas, abyśmy motywowali członków naszych Zgromadzeń, by szli na marginesy społeczeństwa: „Rozumiemy rzeczywistość jeśli patrzymy na nią z peryferii. Trzeba pójść na peryferie, by prawdziwie poznać jak żyją ludzie." (Biuro Prasowe Watykanu, listopad 2013) Wiem, że łatwiej jest mówić niż to wykonać, zatem od czego rozpoczynamy? Możemy rozpocząć od tekstów Ewangelii przypadających na niedziele Wielkiego Postu. Dają nam one okazję do refleksji o „ludziach peryferii", zanim spotkamy ich w naszej posłudze. Rozpoczynając od opisu kuszenia Jezusa na pustyni (Mt 4, 1-11), widzimy, jak Chrystus idzie na peryferie udając się na pustynię, na miejsce niebezpieczne i odosobnione, by pościć, modlić się i doświadczać pokus. Jezus jednak wszystko przezwyciężył. W ten sposób, peryferie stały się przygotowaniem, jakby trampoliną dla publicznej działalności Jezusa. Jest wiele fragmentów biblijnych przypadających na Wielki Post, które mówią o „ludziach peryferii", ale wyróżniają się dwa teksty z Ewangelii według Świętego Jana. Są to: spotkanie Jezusa z Samarytanką przy studni (J 4) i spotkanie z niewidomym od urodzenia, którego Jezus uzdrowił (J 9). Jezus widzi w nich, dwie osoby napiętnowane przez społeczeństwo i przez autorytety religijne z racji ich sposobu życia lub choroby. Wchodzi w ich życie, uzdrawia, opatruje rany i z peryferii ponownie wprowadza ich do wspólnoty. Życie Wincentego a Paulo i Ludwiki de Marillac było nieustanną drogą w kierunku „ludzi peryferii", by im pomagać, wskazywać drogę, towarzyszyć i obudzić w nich poczucie odpowiedzialności. Tegoroczny Wielki Post może być czasem refleksji nad nowymi sposobami spotykania „ludzi peryferii", tam, gdzie jesteśmy. Papież Franciszek mówił, że jest tylko jedna prawdziwa nędza: „nie żyć jak synowie Boga i bracia Chrystusa" (Orędzie na Wielki Post, 2014). Niech ten Wielki Post prowadzi nas do poszukiwania i służenia Ubogim w Chrystusie i Chrystusowi w Ubogich! Zakwestionować „globalizację obojętności" Temat tego listu i zdjęcie na pierwszej stronie nawiązuje do Lampedusy, małej wyspy leżącej niedaleko Sycylii, gdzie sytuacja stała się napięta z powodu uchodźców ubiegających się o azyl. W ostatnim czasie, na wyspie wydarzyła się tragedia, gdy przeciążona łódź zatonęła, zabijając setki mężczyzn, kobiet, dzieci pochodzących z Libii i z Erytrei. Ksiądz Zeracristos, nasz Asystent Generalny, musiał przerwać rekolekcje, by udać się do kostnicy i zidentyfikować kilka zabitych osób, pochodzących z tej samej co on wioski, w Erytrei. Jak miliony osób przez nimi, byli to „ludzie peryferii" anonimowi, zepchnięci na margines historii. W pierwszą podróż swojego pontyfikatu poza Rzym, Papież Franciszek udał się na Lampedusę. Tam modlił się, odwiedził tych, którzy przeżyli, podziękował wszystkim troszczącym się o uchodźców i złożył wieniec na oceanie ku pamięci zmarłych imigrantów. Tego samego dnia, w swojej homilii, w czasie Mszy Świętej, Ojciec Święty użył przejmującego wyrażenia dla określenia przyczyny krytycznej sytuacji tych uchodźców i wielu innych „osób peryferii". Określił to jako „globalizację obojętności". Oto fragment z jego homilii wygłoszonej w tym dniu: „Kultura dobrobytu, która prowadzi do myślenia o sobie samych, sprawia, że stajemy się nieczuli na wołanie innych, że żyjemy w mydlanych bańkach, które są piękne, ale są niczym, są iluzją płycizny, tymczasowości, która prowadzi do obojętności w stosunku do innych, co więcej prowadzi do globalizacji obojętności. Przyzwyczailiśmy się do cierpienia innych, nie dotyczy nas, nie interesuje, to nie nasza sprawa! (...) Kto z nas płakał z powodu tego faktu, i faktów takich jak ten?" (Lampedusa, homilia 8 lipca 2013). Obojętność podobnie jak bieda, wojna, przemoc i terroryzm, zabija nie tylko ludzi, ale też ludzkiego ducha. Przezwyciężanie „globalizacji obojętności" rozpoczyna się wówczas, gdy każdy członek Rodziny Wincentyńskiej rozpozna przed Panem swoje bogactwo i ubóstwo i postanowi wykorzystać je w służbie naszego charyzmatu wincentyńskiego dla dobra Ubogich. W tym czasie Wielkiego Postu, my, którzy dzielimy tę spuściznę nadziei - nasz charyzmat wincentyński - powinniśmy usłyszeć te słowa Ojca Świętego jako mocne wezwanie do nawrócenia. Czytania ze Środy Popielcowej mówią nam na czym polega prawdziwe nawrócenie w Wielkim Poście: „Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty!" (Joel 2, 13). Dary Wielkiego Postu są paradoksalne, ale potwierdzają wielką prawdę: przynosząc Bogu nasze ubóstwo i bogactwo, jesteśmy odnowieni i umocnieni jako wincentyńscy uczniowie Jezusa Chrystusa. Przyjmijcie bogactwo i ubóstwo Chrystusa, niech one przyniosą Wam swoje łaski czyniąc owocnym ten Wielki Post!
Wasz brat w Świętym Wincentym, G. Gregory Gay, CM Przełożony Generalny
ostatnia aktualizacja: 20:28:08 15.03.2014 ostatnia aktualizacja: 20:33:03 12.12.2013
CHRYSTUS ZMARTWYCHWSTAŁ,
I ZAJAŚNIAŁ PRZED SWOIM LUDEM, KTÓRY WYBAWIŁ KRWIĄ SWOJĄ, ALLELUJA !
Oto Dzień, który Pan uczynił, radujmy się w nim i weselmy, Alleluja ! Siostry Miłosierdzia Prowincji Warszawskiej życzą wszystkim zaangażowanym w Apostolat Maryjny RADOSNYCH ŚWIĄT ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO Niech Zmartwychwstały Pan napełni was swoim Pokojem i Radością ! S. Maria Leszczyńska, Wizytatorkaostatnia aktualizacja: 14:38:45 05.04.2013
CONGREGAZIONE DELLA MISSIONE
CURIA GENERALIZIA
2013 - Nasza wielkopostna droga
z Kalwarii do Caritas

PODRÓŻ MATKI BOŻEJ
Matko
Boża, Ty niosłaś Dziecię aż do Betlejem,
Krocząc
nie gładką, ale wyboistą drogą, pełną kamieni i żwiru.
Noś
mnie w Swoim kochającym, łagodnym i czułym sercu
Aż
Twój Syn uniesie mnie w Swoich ukrzyżowanych ramionach.
- Brat Augustine Towey, CM †2012
Do
wszystkich członków Rodziny Wincentyńskiej
Drodzy
Bracia i Siostry,
Niech łaska
i pokój naszego Pana Jezusa Chrystusa, wypełniają Wasze serca teraz i zawsze!
W tym roku, droga Wielkiego
Postu rozpoczyna się dość wcześnie. Jednak dla Rodziny Wincentyńskiej nigdy nie
jest za wcześnie na kontemplowanie daru wiary w Jezusa Chrystusa i dziedzictwa
nadziei, który tworzy nasz charyzmat. Tegoroczny Wielki Post przeżywamy w „Roku
Wiary". Ojciec Święty Benedykt XVI, w swoim Liście Apostolskim Porta Fidei, mówi, że: „Podwoje wiary są
dla nas zawsze otwarte. Wprowadzają nas one do życia w komunii z Bogiem i
pozwalają na wejście do Jego Kościoła." (Porta Fidei, 1)
Ten szczególny rok zbiega się
z pięćdziesiątą rocznicą rozpoczęcia Soboru Watykańskiego II.
„Rok Wiary" i Wielki Post
dają nam sposobność, by zastanowić się nad naszym powołaniem do bycia uczniami
Jezusa Chrystusa i nad sposobem przeżywania naszego wincentyńskiego charyzmatu.
Wielki Post nie powinien być traktowany jako „coroczne ćwiczenie", ale jako
sposobność otwarcia naszych serc na wzrastanie w łasce. Papież Benedykt XVI
przypomina nam, że: „Przekroczenie tych podwoi oznacza wyruszenie w drogę,
która trwa całe życie." (Porta Fidei, 1)
Orędzie Ojca Świętego na
Wielki Post 2013 zawiera temat prawdziwie wincentyński. Papież podkreśla w nim,
że Wielki Post i „Rok Wiary" „stanowią dla nas cenną sposobność do medytowania
nad relacją między wiarą a miłością." (por. Orędzie Benedykta XVI
na Wielki Post 2013, 1). Zarówno w Porta Fidei jak i w Orędziu na Wielki Post, zauważamy wiele odniesień do dobrze nam znanego cytatu: „Caritas Christi urget
nos" - „Miłość Chrystusa przynagla nas" (2 Kor 5, 14). Jest to istota tego, co znaczy
być chrześcijaninem. Razem z Siostrami Miłosierdzia cieszę się, że Ojciec
Święty posłużył się ich dewizą!
Jednakże wszyscy członkowie
Rodziny Wincentyńskiej wiedzą, że chodzi tutaj o coś więcej niż tylko o tekst,
dewizę czy godło wspólnotowe. Chodzi tu bowiem o styl życia wszystkich uczniów
Jezusa, Świętego Wincentego i Świętej Ludwiki, mający swój początek w Jezusie
Chrystusie, który powiedział uczniom: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych
braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili." (Mt 25, 40). Rozważę trzy tematy
aktualne dla naszej wielkopostnej drogi: poznać, rekonfigurować i odnowić.
Czas poznania
„Poznacie prawdę,
a prawda was wyzwoli." (J
8, 32)
Wielki Post jest czasem
spotkania z prawdą, która pozwala nam stwierdzić tę istotną, a tak często
umykającą uwadze chrześcijan rzeczywistość, że wszyscy jesteśmy
odkupionymi grzesznikami. W
dzisiejszym, zabieganym świecie, łatwo możemy uniknąć jakiejkolwiek głębszej
refleksji nad samym sobą. Wymagania życia są tak liczne i niekiedy tak
przytłaczające, iż pragnąc uwolnić się od nich poszukujemy wytchnienia, które
czasem może prowadzić do braku zainteresowania, do obojętności. Znamy sentencję
Sokratesa, która mówi, że „Życie pozbawione
refleksji nad samym sobą nie
zasługuje na to, by je przeżyć." Ale życie „nieodkupione" również na to nie
zasługuje!
„Życie odkupione" rozpoczyna
się od wprowadzenia wielkopostnej dyscypliny: modlitwy, postu i jałmużny, po
to, by zbadać nasze serce, duszę i nasze czyny. Wówczas możemy odważnie zadać
sobie zasadnicze pytanie: „Co czynię, by każdego dnia wzrastała moja miłość do
Chrystusa i moja miłość w służbie wobec braci i sióstr, zwłaszcza tych
najmniejszych?" Ale najpierw musimy chcieć poprawić nasze pracowite plany zajęć
by w głębi naszego jestestwa spotkać Pana Jezusa jako nasz moment prawdy. Stare
przysłowie mówi, że: „Prawda was wyzwoli, ale najpierw może was
unieszczęśliwić!"
Wymiary naszego życia, które
wymagają uzdrowienia i odkupienia są tak właściwie zakresem działania Boga. W
świecie, który często zachęca nas do ukrywania się za fasadą władzy,
różnorakich sytuacji lub pozorów, Wielki Post przypomina nam, że to nie tylko
nasze wysiłki przynoszą nam jedność życia czy pokój wewnętrzny. Święty Wincenty
bardzo wcześnie poznał tę twardą rzeczywistość życia, że pomimo „awansów i
wzlotów" w swoim życiu, o które tak bardzo zabiegał i które osiągnął, przeżywał
jednak wewnętrzną pustkę i wciąż pragnął czegoś więcej. W liście do Efezjan,
Święty Paweł dobrze uchwyca ten moment wewnętrznego poznania:
„Łaską bowiem jesteście
zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z
uczynków, aby się nikt nie chlubił... Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w
Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je
pełnili." (Ef 2, 8-10).
Uczyńmy ten Wielki Post
czasem uznania, że jesteśmy dziełem Boga, obdarowanym i pełnym łask.
Czas na rekonfigurację
„Cóż mamy czynić,
abyśmy wykonywali dzieła Boże?" (J 6, 28)
Słowo „rekonfiguracja" wydaje
się niecodzienne i mało znane. Dawnej używane jako termin naukowy lub
techniczny, oznacza: „zmienić formę lub formację, przemodelować lub
restrukturyować". Słowo to znane jest moim Konfratrom Misjonarzom i Siostrom
Miłosierdzia, bowiem zmiany w liczebności i apostolstwie sprawiły, że
„rekonfiguracja" krajów i Prowincji stała się koniecznością.
Jednakże Wielki Post nie
odnosi się głównie do zewnętrznych pytań dotyczących „dzieł Bożych", o które
pytają Jezusa uczniowie, ani do wymagań współczesnego świata. „Rekonfiguracja"
jest także sposobem poszukiwania „metanoi" czy nawrócenia serca, które prowadzi
do zasadniczego otwarcia się na Boga. Papież Benedykt XVI przypomina nam, że
celem „Roku Wiary" jest „zaproszenie
do autentycznego i nowego nawrócenia do Pana, jedynego Zbawiciela świata" (Porta
Fidei, 6).
Kiedy uświadomimy sobie, że
to, na czym najbardziej nam zależy: nasze rodziny, nasze związki, praca,
zdrowie czy życie w ogólności, przemienia się w sposób nieoczekiwany i
niechciany, wówczas spotkamy się z rzeczywistością rekonfiguracji.
Rzeczywistość ta podobnie jak Wielki Post wzywa nas do podróży do wnętrza by
poszukać Jezusa. Przywiązanie się do tego, czego nie możemy kontrolować,
trzymanie się kurczowo tego, czego nie możemy zmienić lub pragnienie, by
przeszłość stała się teraźniejszością - odwodzi nas od wypełnienia Woli Boga i
Jego dzieła.
Wincenty a Paulo i Ludwika de
Marillac w swoim życiu spotkali się z rzeczywistością
rekonfiguracji. Ludwika,
kobieta zamężna i zamożna stała się wdową i została niejako rzucona w nieznany
jej świat. Po założeniu Wspólnot zakonnych i świeckich, Wincenty nieustannie
zmagał się z prośbami, domagającymi się jego zaangażowania. Czasami Wincenty i
Ludwika odczuwali, jak przytłaczało ich zadanie, jakim było zarządzanie. Jednak
każdy z nich prowadzili intensywne życie
duchowe karmione modlitwą,
Słowem Bożym i Eucharystią, co dodawało im mocy ducha do przystosowania się i
do wzrastania. Wincenty i Ludwika każdego dnia szukali Pana i znajdowali Go.
W okresie Wielkiego Postu,
pozwólmy, Chrystusowi rekonfigurować nasze serca, abyśmy mogli przyjąć zmiany,
których nie da się uniknąć w krajobrazie naszego życia.
Czas na odnowę
„Na tym polega
dzieło zamierzone przez Boga, abyście uwierzyli w Tego,
którego On
posłał."
(J 6, 29)
Wielki Post i „Rok Wiary"
wzywają do odnowienia i pogłębienia naszej wiary i naszego charyzmatu. W
dzisiejszym świecie nękanym przez liczne cierpienia, w którym kalwaryjska droga
usłana jest niezliczonymi krzyżami, powinniśmy pamiętać, że poprzez Tajemnicę
Paschalną, Bóg nieustannie działa w naszym świecie. Spotykamy naszego Boga w
Osobie Jezusa Chrystusa, który przez Swoje Wcielenie wkroczył w ludzkość i ją
odkupił. Odnowa realizuje się przez przemianę, jakiej Jezus Chrystus dokonuje w
modlitwie, przez Słowo Boże i Eucharystię, tak abyśmy mogli lepiej przeżywać
nasz wincentyński charyzmat. Podróżujemy do Kalwarii i z powrotem z darem
Caritas. Medytując nad tą rzeczywistością, Papież Benedykt XVI zwraca uwagę na
to, że „Życie chrześcijańskie to nieustanne wchodzenie na górę spotkania z Bogiem,
aby później zejść, niosąc miłość i siłę, które z niego się rodzą, aby służyć
naszym braciom i siostrom z taką samą miłością jak Bóg." (Orędzie
na Wielki Post 2013,3) Zarówno w Porta Fidei jak i w Orędziu na Wielki Post,
Ojciec Święty wiele trudu poświęcił
aby wskazać na nierozerwalny związek między wiarą a służbą Ubogim. Pisze:
„Wiara bez miłości nie przynosi owocu... Niemało chrześcijan rzeczywiście
poświęca swoje życie z miłością samotnym, znajdującym się na marginesie lub
wykluczonym... ponieważ właśnie w nich odzwierciedla się oblicze samego
Chrystusa."(Porta Fidei, 14)
Jako członkowie Rodziny
Wincentyńskiej obejmujemy tę prawdę w naszym charyzmacie miłości. Jednak,
podobnie jak wszelkie cnotliwe działanie, może ono stać się rutynowe i
ograniczać się jedynie do funkcji, miast prowadzić nas do rozwoju. Dla nas,
uczniów Jezusa i Wincentego, pokora i prostota to dwie najistotniejsze tutaj
cnoty; które są fundamentem naszej relacji z Bogiem oraz służby Ubogim.
Wincenty mówił: „Nasz Pan, Jezus Chrystus mieszka i ma upodobanie tylko w
pokornych sercach, w prostocie słów i czynów." (CCD XII,.222-223, list nr
204 z 2 maja 1659). Zastanówmy się, w jaki sposób możemy wzrastać w praktykowaniu tych
cnót.
Wspominałem o rekonfiguracji
jako o strategii Zgromadzenia. W czasie Konwentu
Generalnego w 2010 r. ,
pojawiły się dwie strategie odnośnie tego tematu, które jak myślę, można
zastosować dla całej Rodziny Wincentyńskiej. Pierwsza to rozwijanie istotnego
poczucia przynależności wykraczającego poza wspólnoty lokalne. Druga to
zachęcanie do większej dyspozycyjności i mobilności, by móc uczestniczyć w
nowych projektach misyjnych. Podczas tegorocznego Wielkiego Postu, zastanówmy
się, w jaki sposób możemy wzmocnić nasze poczucie przynależności i naszą
dyspozycyjność, by żyć naszym charyzmatem.
Droga Maryi i nasza droga
Tegoroczny list na Wielki
Post rozpoczyna się motywem maryjnym w scenie spustoszenia i prostym wierszem.
W listopadzie 2012 roku, huragan Sandy siał spustoszenie od Karaibów aż po
wschodnie wybrzeże Stanów Zjednoczonych, powodując straszliwe zniszczenia. Na
małej plaży Breezy Point w Nowym Jorku, siła huraganu spowodowała eksplozję
zbiorników paliwa i zerwała linie elektryczne, wywołując pożar, który w ciągu
kilku minut strawił 100 domów. Cudem nikt nie zginął. Jedyna konstrukcja, która
w tym rejonie pozostała nietknięta znajdowała się w małym sanktuarium Matki
Bożej. Obecnie jest to miejsce modlitwy dla mieszkańców różnych wyznań. Miejsce
to nazwane „Madonna z Breezy Point" ukazuje nam, jak opiekuńcza
jest rola Maryi. Wiersz
znajdujący się poniżej zdjęcia został napisany przez niedawno zmarłego
Konfratra z okolic Nowego Jorku. To dosłownie jeden z jego ostatnich wierszy.
Jest to trafne przypomnienie nie tylko jego życia, ale również życia, jakie
Maryja, Matka Boża od Cudownego Medalika dała nam jako Matka Zbawiciela. Maryja
jest także naszą Matką i zawsze jest blisko nas.
Niech Pan Wam błogosławi w
tym czasie Wielkiego Postu, aby Wasza droga poprowadziła Was do prawdziwej
odnowy w wierze, w miłości i naszym charyzmacie. Obyśmy zawsze służyli Ubogim w
imię Jezusa Chrystusa, za przykładem Wincentego a Paulo.
Wasz brat w Świętym Wincentym,
G. Gregory Gay, CM
Przełożony Generalny
ostatnia aktualizacja: 12:42:02 02.04.2013 
Rzym, 27 listopada
2012
Święto NMP od Cudownego Medalika
Zaproszenie Rodziny
Wincentyńskiej do większego nabożeństwa
do Najświętszej Maryi Panny od Cudownego Medalika
Drodzy
Siostry i Bracia w Świętym Wincentym:
Łaska i pokój naszego
Pana Jezusa Chrystusa niech będą z nami na zawsze!
Z przyjemnością piszę do Was w
listopadzie, miesiącu, w którym obchodzimy święto Najświętszej Maryi Panny od
Cudownego Medalika, gdy Kościół cieszy się z rozpoczęcia „Roku Wiary". Dla nas
to czas zatrzymania się i dziękowania Panu za wszystkie łaski, które
otrzymaliśmy za wstawiennictwem Naszej Niepokalanej Matki.
W świetle ogłoszonego przez naszego Ojca
Świętego Benedykta XVI „Roku Wiary" warto wspomnieć, że podczas niedawnego
Synodu Biskupów na temat Nowej Ewangelizacji dla Przekazu Wiary jedną z
sugerowanych propozycji było wezwanie do promowania pielgrzymek do różnych
sanktuariów maryjnych na świecie. W świetle tego chciałbym szczególnie zachęcić
nasze sanktuaria na całym świecie poświęcone Matce Bożej od Cudownego Medalika
do promowania pielgrzymek przez cały Rok Wiary. Mam nadzieję, że lokalne
Stowarzyszenia Cudownego Medalika będą wielce pomocne w tym przedsięwzięciu.
Ponadto Synod Biskupów zachęcił ludzi do
celebrowania Roku Wiary poprzez studiowanie i zgłębianie przez nich rozumienia
dokumentów Vaticanum II w jego pięćdziesięciolecie. Te dokumenty dzisiaj nadal
są prorocze i wzywają nas do otoczenia świata naszym własnym świadectwem
miłości. Ofiarowany nam na Chrzcie dar wiary i wzmocniony przez Słowo Boże i
Eucharystię czyni przekazywanie Bożej miłości naszym standardem w
sekularyzowanym społeczeństwie.
Aby wesprzeć nas w tym dążeniu Synod
przypomniał na znaczenie naszej Katolickiej Nauki Społecznej i Katechizmu
Kościoła Katolickiego, który świętuje 20 lat od jego publikacji. Zarówno
Katolicka Nauka Społeczna jak Katechizm są kluczowymi instrumentami Nowej
Ewangelizacji i były zalecane przez Papieża Benedykta w jego przemówieniu na
otwarcie Synodu.
Jesteśmy wezwani do głoszenia naszej
wiary w zmartwychwstałego Pana Jezusa i do okazywania poprzez wyrazy
miłosierdzia względem siebie a szczególnie względem Ubogich i
zmarginalizowanych. Służba Ubogim jest owocem wiary i miłosierdzia. Taką
wiadomość jasno przekazał Papież. Jako Stowarzyszenie Cudownego Medalika
jesteśmy zachęcani do kontynuowania ewangelizacji z odnowionym entuzjazmem.
Można to osiągnąć przez modlitwę, posługę oraz podczas tradycyjnych wizyt
domowych odbywanych co miesiąc. Członkowie przychodzą nawzajem do swoich domów
z obrazem Matki Bożej od Cudownego Medalika aby modlić się, czytać Pismo Święto
i włączać się w dialog wiary. „Rok Wiary" daje Stowarzyszeniu sposobność by
kontynuowało tę tradycję lub ewentualnie rozpoczęło ją. Dla nas wszystkich to
wspaniały sposób na uczestnictwo w Nowej Ewangelizacji.
Zgodnie z zapisem w naszych statutach
ogólnych, w dniach 3 i 4 listopada Rada Międzynarodowa Stowarzyszenia Cudownego
Medalika spotkała się w Hawanie na Kubie. Ze sprawozdań przedstawianych przez
poszczególne rady krajowe mogliśmy dowiedzieć się o pracy Stowarzyszenia. Ze
smutkiem odnotowaliśmy również brak informacji z niektórych rejonów co
pozbawiło nas poznania wspaniałych starań dokonywanych przez te rady krajowe.
W tych okolicznościach pragnę zachęcić
Wizytatorów i Wizytatorki do podjęcia każdej próby pomocy tej gałęzi Rodziny
Wincentyńskiej za pośrednictwem osób mianowanych na moderatorów Stowarzyszenia
Cudownego Medalika. Jestem pewien, że poprzez swoje starania animacyjne będą
kontynuować poszukiwanie kreatywnych sposobów doprowadzenia świeckich do roli
liderów, którzy wzmocnią nasz charyzmat Wincentyński.
Ten List ma także za zadanie poinformować
Was o zwołaniu naszego pierwszego Zjazdu Generalnego Stowarzyszenia Cudownego
Medalika w 2014 roku. Poprzednie spotkania w latach 2001, 2005 i 2009 nie były
traktowane jako Zjazdy ponieważ Statuty nie były w pełni przygotowane. Ten
pierwszy Zjazd Generalny odbędzie się w Rzymie w dniach 17 - 24 listopada 2014.
Dziękuję Wam za duchowe i doczesne
wsparcie Stowarzyszenia Cudownego Medalika. A w „Roku Wiary" i „Nowej Ewangelizacji"
ponaglam was do kontynuowania tego wsparcia. W modlitwie i różnych działaniach
możemy kontynuować dzieła Jezusa i Maryi jako narzędzia ewangelizacji.
Wasz Brat w św.
Wincentym,
G. Gregory Gay
CM
Przełożony Generalny
--------------------------------------------------------------
LIST NA WIELKI POST 2012
WIELKI
POST 2012 „Stworzyłeś
nas dla siebie, Panie i niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w
Tobie" - Św. Augustyn z
Hippony
 Do wszystkich członków Rodziny
Wincentyńskiej
Drodzy Bracia i Siostry,
Niech łaska i pokój naszego Pana Jezusa
Chrystusa, przepełniają Wasze serca teraz i zawsze!
Żyjemy w świecie
pełnym niepokoju. Wymagania życia narzucają nam szybkie tempo i pośpiech.
Rzeczywistość wojny, ubóstwa, terroryzmu, rozruchów politycznych, katastrof
gospodarczych i ekologicznych, sprawia, że jesteśmy zmęczeni życiem. Nasze
odczucia są podobne do tego, co czuł psalmista, mówiąc: „Jak długo, Panie,
całkiem o mnie nie będziesz pamiętał? Dokąd kryć będziesz przede mną oblicze?"
(Ps 12, 2).
Wśród tych
wyzwań, Kościół ofiaruje nam cenny dar: okres Wielkiego Postu. Jest to święta
przestrzeń, czas, który daje nam znak, aby się zatrzymać, aby odejść od
codziennej rutyny i bardziej zagłębić się w historię naszego Zbawienia w
Jezusie: w Jego życie, mękę i zmartwychwstanie. Mówiąc krótko, Wielki Post jest
okresem sabatycznym dla duszy.
Nam, osobom
wezwanym przez Chrystusa, zaangażowanym w charyzmat Świętego Wincentego, Wielki
Post może pomóc w lepszym przeżywaniu naszej katolickiej wiary na sposób
wincentyński. Jak Wincentego, tak i nasza tożsamość, zakorzenia się w
Chrystusie. Jedno z czytań
z pierwszej niedzieli Wielkiego Postu, mówi nam, że
Jezus „raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga
przyprowadzić" (1P 3, 18). Czterdzieści dni Wielkiego Postu to nie tylko czas
modlitwy, pokuty i jałmużny, ale to też czas refleksji, złączenia i działania.
CZAS NA REFLEKSJĘ
Teksty Ewangelii
przypadające na niedziele Wielkiego Postu dają nam bogatą treść do refleksji,
gdyż ukazują nam osobę i moc Jezusa. Jest On postrzegany jako mistyk
powracający
z pustyni; jako Mesjasz, który przemienił się wobec Apostołów;
jako prorok przynaglany, by wykazać niewłaściwe rzeczy mające miejsce wewnątrz
świątyni; jako pełen mądrości Nauczyciel pragnący rozmawiać z Faryzeuszem i
jako cierpiący Sługa, gotowy oddać chwałę Bogu przyjmując na Siebie Mękę.
Teksty tych Ewangelii i czytania mszalne na każdy dzień Wielkiego Postu, mówią
o miłości i miłosierdziu Boga wobec Izraela, i przekazują słowa i czyny Jezusa
głoszącego Królestwo Boże.
Rozważając na
modlitwie czytania przypadające na okres Wielkiego Postu i uczestnicząc w
Eucharystii, otwieramy się na wielkie miłosierdzie Boga, objawione w życiu,
śmierci i w zmartwychwstaniu Jezusa. Gorące pragnienie medytacji życia i nauczania
Jezusa, a także zapał, by wcielać je we własne życie, uczyniły Wincentego a
Paulo „mistykiem służby". Wincenty był przeniknięty pragnieniem służenia
Ubogim, a także zachęcał i angażował innych do tej służby. Jednak to nie idee
czy sukcesy stanowiły pokarm dla jego niespokojnej duszy, ale duch i serce,
które oddawały się refleksji i kontemplacji:
„Szczęśliwość
wieczną możemy sobie najlepiej zapewnić żyjąc w służbie Ubogim, w ramionach
Opatrzności, nieustannie wyrzekając się samych siebie, aby naśladować Jezusa
Chrystusa." (SVP III, str. 392,
List 1078 do Jean Barreau z 4 grudnia 1648 r.)
Osobiste
nawrócenie Wincentego, przyjęcie nauczania Jezusa za swoje oraz powstałe
wspólnoty i stowarzyszenia dla służenia Ubogim, były owocem życia modlitwy i
refleksji. Poświęcając czas na refleksję, jesteśmy podobni do starożytnych
Greków, którzy prosili apostoła Filipa: „Panie, chcemy ujrzeć Jezusa." (J 12,
21). Życie Wincentego uczy nas, że Bóg nigdy nie odrzuca zaproszenia do dialogu
z nami. Wielki Post jest nam dany, by nad tym wszystkim pochylić się na nowo.
CZAS NA ZŁĄCZENIE
Owocem czasu
spędzonego na modlitwie i na refleksji jest głębsza relacja z Bogiem, z sobą
samym, z bliźnim i z Ubogimi. W burzliwym świecie, naznaczonym niezgodą i
podziałami, Wielki Post pomaga nam pogłębić nasze bycie uczniami Chrystusa, a
także lepiej przeżywać nasz wincentyński charyzmat. Od Wincentego możemy się
wiele nauczyć. Jego geniusz jednoczenia ludzi dla wspólnego dobra trwa do dziś.
Teksty Ewangelii przypadające na Wielki Post przedstawiają Jezusa jako Tego,
który zawsze gorliwie wypełnia Wolę Ojca. Jezus nieustannie złączony był z
Bogiem poprzez modlitwę i Swoją Mękę.
Kilka lat temu, w
Stanach Zjednoczonych popularna reklama, używała hasła: „Wszyscy jesteśmy
połączeni". W dzisiejszej erze cyfrowej, refren ten jest jeszcze bardziej
trafny. Nasza wiara i charyzmat skłaniają nas do tego, abyśmy się połączyli w
głębszym praktykowaniu przykazań Jezusa: miłości Boga i służenia bliźniemu.
Wielki Post wzywa nas do bardziej jasnego rozpoznania obecności cierpiącego
Chrystusa w dzisiejszym świecie, abyśmy mogli zrozumieć ich los i być dla nich
Chrystusem.
Jako Przełożony
Generalny, mam przywilej odwiedzania Rodziny Wincentyńskiej na całym świecie i
świadczenia o tym, w jaki sposób nasz charyzmat łączy Ubogich z Chrystusem.
Pozwólcie, że podzielę się z Wami dwoma z tych spotkań. Dotyczą one posługi
pełnionej przez Siostry Miłosierdzia wobec dzieci narażonych na
niebezpieczeństwo, żyjących w ubóstwie.
Podczas wizyty na
Haiti, celem której było przyjrzenie się rozwojowi naszego Projektu Záfen,
odwiedziłem szkołę, którą Siostry Miłosierdzia otworzyły w odpowiedzi na
niedolę dzieci Restavek. Jest to naprawdę tragiczna sytuacja: około 175.000 -
300.000 spośród tych dzieci pochodzi z rodzin, które nie mogą zapewnić im
opieki; zatem wysyłane są do pracy jako pomoc domowa, do ich dalszych krewnych,
do znajomych czy do innych haitańskich rodzin. Nazywane są „Restaveks" (po
kreolsku: „rester-avec" - „pozostać z kimś"), ich życie nie jest łatwe, nie
utożsamiają się one z rodzinami, którym służą. Często są maltretowane i
wykorzystywane; dzieci Restavek nie mogą się uczyć, brakuje im pożywienia,
ubrania i opieki. W szkole dla Restaveków prowadzonej przez Siostry
Miłosierdzia, uczą się one czytać i pisać, otrzymują jedzenie, traktowane są z
troską, szacunkiem i z godnością, której nigdy wcześniej nie znały. Więcej
informacji na temat dzieci Restavek, znajdziecie na stronie internetowej:
http://www.restavekfreedom.org.
W Ghanie,
podobnie jak w wielu krajach rozwijających się, dzieci są wciąż wykorzystywane.
W Kumasi, drugim co do wielkości mieście kraju, jest wiele bedomnych dzieci,
żyjących na ulicy, które przeżywają dzięki żebractwu i dorywczej pracy. Często
są bite i maltretowane, wiele z nich staje się ofiarami handlu ludźmi. Siostry
Miłosierdzia wraz z Archidiecezją Kumasi, stworzyły „Projekt dzieci ulicy"
(„Street Children Project") - centrum dziennego pobytu, który zapewnia im
ochronę przed zagrożeniami życia na ulicy. Dzieciom oferowane jest im miejsce
do odpoczynku (podstawowe, zwykły kawałek podłogi) możliwość umycia się,
uprania swoich ubrań, kursy alfabetyzacji, dzienna opieka, pomoc i alternatywne
rozwiązania. Jest to spokojne miejsce pośród okrucieństwa wykorzystywania.
Więcej informacji na temat tego dzieła, znajduje się na stronie internetowej:
http://www.streetchildrenprojectksi.org .
Myślę, że
jesteście przekonani, że oba te dzieła byłyby drogie i bliskie sercu Świętego
Wincentego i Świętej Ludwiki. Są one wspaniałym przykładem „oddolnych"
wysiłków, aby poprzez Dobrą Nowinę Jezusa, odpowiedzi na wołanie Ubogich i
opuszczonych. Wielki Post jest nie tylko czasem medytacji nad życiem Jezusa,
ale by połączyć się z Bożymi Ubogimi i działać w ich imieniu.
CZAS NA DZIAŁANIE
„Co powinniśmy
robić?" - takie pytanie, w 1617 roku, zadała Wincentemu Pani de Gondi, podczas,
gdy obydwoje byli świadkami duchowej nędzy wieśniaków na terenie jej rozległej
rodzinnej posiadłości. Odpowiedź Wincentego na to pytanie nadal udzielana jest
w dzisiejszym świecie poprzez księży, braci, siostry, osoby świeckie, którzy
tworzą Rodzinę Wincentyńską i są jej bijącym sercem. Rzeczywistość
współczesnego świata, ma zasięg o wiele większy niż ten, jaki Wincenty i
Ludwika mogliby sobie wyobrazić.
Wielki Post
przypomina nam, że Chrystus cierpiący jest wciąż i na wiele sposobów obecny
także we współczesnym świecie. Nasze zadanie, jako uczniów Jezusa, polega na
działaniu jak oni: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich
najmniejszych, Mnieście uczynili" (Mt 25, 40). Jako ludzie żyjący charyzmatem
wincentyńskim, my z kolei przejmujemy zadanie odpowiadania na niego poprzez
miłość i służbę, osobiście i wspólnotowo. Mimo, że wciąż mamy wiele pracy,
pozwólcie, że zaproponuję Wam jeszcze inny rodzaj działania.
Na ostatnim
Konwencie Generalnym, Zgromadzenie Misji przyjęło pięcioletni plan strategiczny
wraz z celem określonym na każdy rok, dla lepszego przeżywania naszego
wincentyńskiego powołania i charyzmatu Rodziny Wincentyńskiej. Celem, na którym
skupiamy się w tym roku jest „Zmiana Systemowa", określana jako praca mającą na
celu nie tylko polepszenie warunków życia Ubogich, ale też zmianę struktur
społecznych, które powodują ubóstwo. Dla zachęcenia konfratrów do wcielania w
życie „Zmiany Systemowej", zostały zaproponowane pewne strategie. Niektóre z
nich są specyficzne dla Księży Misjonarzy, jednak pragnę podzielić się z Wami
kilkoma które, jak sądzę, mogą być wykorzystywane przez wszystkie gałęzie
Rodziny Wincentyńskiej:
- wspierać działania
promujące w społeczeństwie „zmianę systemową", rozwijać samorządy lokalne,
formację grup wsparcia i programy mikrokredytów lokalnych;
- udzielać pomocy prawnej dla
obrony Ubogich i dla promocji sprawiedliwości;
- tworzyć programy
sprzeciwiające się handlowi ludźmi i zapewniające promocję życia,
powszechny dostęp do opieki, ochronę środowiska, godność kobiet i dzieci,
prawa dla migrantów i miejsce w społeczeństwie.
Wspomniane wyżej
strategie „Zmiany Systemowej", zaczerpnięte z planu Zgromadzenia Misji, dają
Wam szeroką gamę pomysłów do działania. „Zmiana Systemowa" jest ważnym celem
dla Rodziny Wincentyńskiej. Sądzę, że wszyscy możemy znaleźć środki, by
przystosować ją do naszych dzieł i tworzyć inne na jej miarę.
W Wielkim Poście
i przez cały rok, mamy sposobność wzrastania w wierze, rozważając Słowo Boże i
uczestnicząc w Eucharystii, która pogłębia więzi łączące nas ze służbą Ubogim.
Jest to zadanie, które może nas onieśmielać, ale nasza „mistyka miłosierdzia"
inspiruje nas, jako członków Rodziny Wincentyńskiej, do przypominania sobie
komu i dlaczego służymy:
„Księże,
proszę Pana Naszego, abyśmy mogli umrzeć samym sobie, by wraz z Nim
zmartwychwstać. Niech On będzie radością twojego serca, celem i duszą twojego
działania oraz chwałą w niebie. Stanie się tak, jeśli teraz uniżymy się tak,
jak On się uniżył, jeśli wyrzekniemy się własnych przyjemności, by iść za Nim,
biorąc nasze małe krzyże i jeśli chętnie tak, jak Chrystus, oddamy nasze życie,
dla bliźniego, którego On kocha i tak bardzo pragnie, abyśmy go kochani jak
siebie samych." (SVP III, str. 629,
List 1202 do pewnego kapłana Zgromadzenia Misji mieszkającego w Saintes, 27
marca 1650 r.).
Niespokojny
współczesny świat i niedola dzieci Restavek i z Kumasi, mogą nas niekiedy
przytłaczać, jednak wiara w Jezusa i charyzmat wincentyński dają nam
odrodzenie, siłę i zaufanie, by przyjąć przyszłość z nadzieją. Za
wstawiennictwem Matki Bożej od Cudownego Medalika, modlę się, aby ten Wielki
Post był czasem, w którym łaska i dobroć Boga objawią się w całej swej pełni w
Waszym życiu, a także w życiu tych, którym służycie.
Wasz
brat w św. Wincentym, G. Gregory Gay CM
Przełożony Generalny
ostatnia aktualizacja: 23:23:27 09.12.2012 APEL O WŁĄCZENIE SIĘ W MODLITWĘ WSTAWINNICZĄ NIEPOKALANEJ ZA ŚWIATEM
Drodzy
Bracia i Siostry w Chrystusie!
Jak
czyniłem to w minionych latach, w miesiącu, w którym wspominamy dar Cudownego
Medalika, zamiast fragmentu wspomnień o siostrze Katarzynie przesyłam tekst
programowy, który stanął u podstaw inicjatywy włączenia się we wstawienniczą
modlitwę Niepokalanej za światem. Niech jego lektura doda nam sił w podjętym
postanowieniu.
W
celu przygotowania się do uroczystości 27 listopada zachęcam do przeczytania
opracowania pt. Święta Katarzyna Labouré i Cudowny Medalik (Częstochowa
2010), aby następnie podzielić się z ludźmi zawartymi w nim treściami i
zachęcić innych do włączenia się we wspólnotę modlitwy z Niepokalaną.
Z
braterskim pozdrowieniem
Ks.
Waldemar Rakocy CM
TEKST PROGRAMOWY INICJATYWY
WSTAWIENNICZEJ MODLITWY ZA ŚWIATEM
Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie!
Siostra
Katarzyna Labouré uznawała za swe życiowe posłannictwo zaświadczenie o wstawienniczej
misji Najświętszej Panny za światem, czyli o tzw. wizji z globem w dłoniach.
Jeszcze miesiąc przed śmiercią, w listopadzie 1876 roku, wzięła na stronę s. M.
Cosnard i powierzyła jej swój życiowy testament mówiąc, że Niepokalanie Poczęta
chce być czczona jako wstawiająca się za ludzkością u Syna, ponieważ tak bardzo
modli się za ten świat; będzie to źródłem wielu łask i licznych powołań
(zeznania s. Cosnard z 3 lutego i 11 marca 1898 r., PO, ses. 39 i 44).
Siostra
Katarzyna włączyła się całym sercem we wstawienniczą misję Najświętszej Panny,
której macierzyńskiej opiece umierający Syn powierzył odkupione przez siebie
dzieci (J 19, 25-27). W pierwszej kolejności zrozumiała tę misję jako troskę o
zbawienie grzeszników. W ich intencji modliła się i podejmowała umartwienia.
Szczególną rolę przypisywała modlitwie różańcowej, odmawianej we wspólnocie i
przed Najświętszym Sakramentem. S. Katarzyna przekazała też ubolewanie Maryi,
że modlitwę różańcową odmawia się mechanicznie, pośpiesznie, bez należytego
skupienia i pobożności.
W
odpowiedzi na wezwanie skierowane przez Niepokalaną do obydwu Zgromadzeń św.
Wincentego, którego doskonałe wypełnienie znajdujemy w życiu s. Katarzyny,
pragniemy włączyć się we wstawienniczą modlitwę Maryi za odkupionym przez jej
Syna światem - w pierwszej kolejności za tymi, którzy oddalili się od Boga, aby
do Niego powrócili. Włączając się w modlitwę Niepokalanie Poczętej,
pragniemy w powyższej intencji odmawiać codziennie przynajmniej jedną tajemnicę
różańca świętego (w ramach czy ponad zaleconą modlitwę różańcową, zob.
K 49.2; N 84). Wierzymy, że wspólnota modlitwy, jaką utworzymy będzie
odpowiedzią na wezwanie Najświętszej Panny i przyczyni się do pozyskania dla
Boga grzeszników. Niech na wzór s. Katarzyny towarzyszą temu jednocześnie
umartwienia i wyrzeczenia, co pozostawiamy osobistej decyzji każdego.
Najcięższą formą ubóstwa
jest oddalenie się od Boga. Odpowiadając na wezwanie Niepokalanej i włączając
się w jej wstawienniczą modlitwę za światem realizujemy podstawowy cel Kościoła
i Zgromadzenia. Ten cel realizujemy tym lepiej, im większe odczuwamy zatroskanie
i niepokój o los naszych braci i sióstr.
Wierzymy, że
zgodnie z obietnicą Niepokalanej nasze włączenie się w jej modlitwę za światem
przyczyni się do duchowego rozwoju Rodziny Wincentyńskiej i wzrostu powołań.
Zwłaszcza brak powołań staje się naglącym problemem wielu prowincji. Ku
pokrzepieniu serc przytaczamy słowa Najświętszej Panny z 19 lipca 1830 roku,
odnoszące się do obydwu Zgromadzeń św. Wincentego: „Przyjdzie czas [...], że
będzie się sądzić, że wszystko jest stracone, ale ja będę z wami. Miejcie
ufność! Poznacie moje nawiedzenie [...]" (zapis s. Katarzyny z 30 października
1876 r.).
*
Szczególną
racją podjęcia tego wyzwania jest zbliżająca się dwutysięczna rocznica
odkupieńczej śmierci Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Ta niezwykła rocznica,
choć będąca wynikiem przyjęcia systemu dziesiętnego i posiadająca w jakimś
stopniu wymiar psychologiczny, jako część naszego postrzegania historii stanowi
wyjątkową okazją do tego, aby oddać Bogu należną cześć przez szczere nawrócenie
i głębokie dziękczynienie. Dwa tysiące lat temu pod krzyżem Chrystusa nie było
Jego uczniów. Traktujemy tę rocznicę jako szczególną łaskę od Pana niebios i
okazję do tego, aby wraz z innymi zmierzać w pielgrzymce wiary pod Chrystusowy
krzyż i poprzez naszą tam obecność dać dowód wierności.
Dwutysięczna
rocznica odkupieńczej śmierci naszego Pana zbiegnie się z dwusetną rocznicą
objawień na Rue du Bac. Odkładając na bok magię cyfr pragniemy zwrócić uwagę na
ścisły związek obu rocznic: umierający na krzyżu Chrystus powierzył
macierzyńskiej opiece swej Matki odkupione przez siebie dzieci, co znajduje
wyraz w tzw. wizji z globem w dłoniach. Jeszcze ściślejsze włączenie się w
zbawczą misję Syna Bożego, w łączności z Niepokalaną wstawiającą się u Niego za
ludzkością, niech będzie naszym wspólnym z nią darem złożonym u stóp krzyża. Niech
podjęte w związku z tym zadania przygotują nas na obchody dwutysięcznej
rocznicy naszego odkupienia, kiedy to mamy nadzieję stanąć pod Chrystusowym
krzyżem u boku Matki Odkupiciela i naszej matki.
*
Naszą
inicjatywą pragniemy objąć również Siostry Miłosierdzia oraz ludzi świeckich,
zwłaszcza ze stowarzyszeń Rodziny Wincentyńskiej. W ten sposób pragniemy
utworzyć wspólnoty modlitwy, księży, sióstr i świeckich. Wyrażamy życzenie, aby
ta inicjatywa była częścią realizowanej już działalności Apostolstwa Maryjnego
i szerzenia przesłania Cudownego Medalika. Taki stan rzeczy został uzgodniony z
ks. Wizytatorem, A. Zakrętą, z s. Wizytatorką, S. Kokoszą, oraz z ks.
Dyrektorem, T. Lubelskim.
Zachęcamy
wszystkich, którzy podejmują modlitwę i ofiary za zbawienie świata, w
odpowiedzi na wezwanie Niepokalanej od Cudownego Medalika, aby usiłowali
pozyskać w swoim środowisku innych współbraci, siostry czy ludzi świeckich dla
tego szczytnego celu.
Każdy
wędrowiec przeżywa chwile słabości. W pielgrzymce pod Chrystusowy krzyż
zamierzam dlatego, jako pokrzepienie i podniesienie na duchu, przesyłać raz w
miesiącu przetłumaczony na jęz. polski fragment zeznań naocznych świadków
dotyczący życia i cnót s. Katarzyny Labouré oraz przesłania Cudownego Medalika.
Życie
św. Katarzyny było doskonałą odpowiedzią na wezwanie Niepokalanej wstawiającej
się u Syna za odkupioną ludzkością i stanowi jednocześnie przykład wypełnienia
ideału wincentyńskiego. Poznawanie jej życia niech będzie zachętą do jeszcze
większej wierności Regułom Zgromadzenia.
„O
Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy!"
ostatnia aktualizacja: 22:17:58 06.11.2012
PIELGRZYMKA Rodziny
Wincentyńskiej NA JASNĄ GÓRĘ
Częstochowa 22 - 23 września 2012
Drodzy w
Chrystusie Panu Członkowie Rodziny Wincentyńskiej
Przed nami
wrzesień miesiąc naszego pielgrzymowania do Czarnej Madonny na Jasnej Górze.
Pragnę serdecznie zaprosić przedstawicieli wszystkich gałęzi Rodziny
Wincentyńskiej w Polsce na spotkanie w ramach Dni Modlitw Rodziny Wincentyńskiej do Częstochowy. Przygotowując
się do Uroczystości św. Wincentego a Paulo przed obliczem Jasnogórskiej Pani
będziemy wypraszać potrzebne łaski na kolejny rok pracy formacyjnej
i wincentyńskiego apostolstwa. Punktem centralnym naszego spotkania jest Msza św. koncelebrowana w kaplicy Cudownego
Obrazu, której w tym roku będzie przewodniczył J.E. Ksiądz Biskup Jan
Kopiec. Do koncelebry zapraszam
wszystkich księży opiekunów wspólnot wincentyńskich.
Prowincja Warszawska Zgromadzenia Sióstr
Miłosierdzia obchodzi
w tym roku jubileusz
300-lecia erygowania Prowincji Polskiej Zgromadzenia, której
obecna Prowincja Warszawska jest kontynuatorem. Pragniemy włączyć się w te
obchody i dzielić się radością z
siostrami. W związku z tym jednym z punktów programu naszego spotkania będzie promocja filmu „Droga", specjalnie
przygotowanego na Jubileusz.
Zaproszenie
kierujemy do wszystkich tworzących Rodzinę Wincentyńską w Polsce: Księży
Misjonarzy, Sióstr Miłosierdzia, Stowarzyszenia Miłosierdzia, Stowarzyszenia
Konferencji św. Wincentego a Paulo, Stowarzyszenia Cudownego Medalika,
Wincentyńskiej Młodzieży Maryjnej a także niezrzeszonych pragnących poznać
duchowość wincentyńską.
Noclegi:
Miejsca
noclegowe i posiłki rezerwujemy indywidualnie bezpośrednio w domach pielgrzyma.
W Domu Rekolekcyjnym Sióstr Miłosierdzia
na ul. Św. Barbary 43 jest zarezerwowanych ok. 300 miejsc. Proszę o
indywidualną a jeszcze lepiej grupową rezerwację miejsc: tel.: 034-3241177
Ceny noclegów: pokoje 2-osobowe 33 zł, pokoje 3 do 7 osób 24 zł.
Posiłki: obiad 22 zł, śniadania i kolacje po 12 zł.
Dla usprawnienia pracy sióstr proszę o wcześniejsze rezerwacje
posiłków dla większych grup, aby przygotować odpowiednią ilość pożywienia !!!
Serdecznie pozdrawiam księży Superiorów,
Proboszczów, Opiekunów, Siostry Miłosierdzia, Panie i Panów z Wincentyńskich
Stowarzyszeń oraz Młodzież Maryjną
i
zapraszam na Jasnogórskie Spotkanie
Ks. Jerzy Górny CM
Moderator Krajowy Rodziny
Wincentyńskiej
Krzeszowice, dnia 6
sierpnia 2012 r. w święto Przemienienia
Pańskiego
Misjonarski Ośrodek
Formacyjny „Vincentinum" , 32-065 Krzeszowice, ul. Nowa Wieś 8
www.misjonarze.pl e-mail:
domrek@misjonarze.pl, tel.: 012-2821322 w.212, 608241429
PROGRAM
Dni Modlitw
Rodziny Wincentyńskiej
Częstochowa 22 -23 września 2012
Kościół naszym domem
Dom
Rekolekcyjny Sióstr Miłosierdzia
ul.
św. Barbary 43, 42 200 Częstochowa
Sobota - 22
września
Kaplica św. Józefa przy
Jasnej Górze
15.00 - Koronka do Miłosierdzia
Bożego
Powitanie Gości
15.30 - Projekcja części filmu
„Droga" - kulisy realizacji i spotkanie z reżyserem oraz głównymi aktorami.
17.00 - Promocja książki „Duchowość wincentyńska" - wydanie II
poprawione
18.30 - Msza św. koncelebrowana w
kaplicy Cudownego Obrazu M.B. Częstochowskiej - przewodniczy J.E. Ksiądz Biskup Jan Kopiec - ordynariusz diecezji gliwickiej
Ok. 20 - Kolacja
21.00 - Apel Jasnogórski - czuwanie dla chętnych
Niedziela - 23 września
7.00 - Msza św. koncelebrowana - przewodniczy
Wizytator Polskiej Prowincji Zgromadzania Misji Ksiądz Kryspin Banko CM - (kaplica SM)
8.00 - Śniadanie
9.00
- Jakie kierunki współpracy Rodziny Wincentyńskiej?
Wystąpienia przedstawicieli RW,
wnioski z sali, (kaplica SM)
11.00 - Droga krzyżowa na Wałach
Jasnogórskich
ok. 12.00 - Modlitwa Anioł
Pański - Błogosławieństwo na zakończenie
W chwilach wolnych zapraszamy do „Akwarium"
(pomieszczenie na parterze po lewej stronie od wejścia),
gdzie znajduje się stoisko wydawnicze
Do nabycia: literatura wincentyńska,
śpiewniki, kalendarze na 2013, nowenny, obrazki, itp.
Ze względów organizacyjny podany
program może ulec modyfikacji
<<<<>>>>
Rzym, 3 czerwca 2012  Do wszystkich członków Rodziny Wincentyńskiej
Łaska i Pokój naszego Pana Jezusa Chrystusa, niech będą w Waszych sercach teraz i na zawsze!
Jak wiecie, każdego roku, w związku ze świętowaniem uroczystości naszego Założyciela, jako Rodzina, proponujemy temat do refleksji i studium. W ubiegłym roku, rozważaliśmy owoce, jakie wzbudziły w nas obchody 350 rocznicy śmierci naszego Założyciela i to zarówno na płaszczyźnie lokalnej, dla poszczególnych gałęzi Rodziny Wincentyńskiej, jak też na płaszczyźnie ogólnej. Możemy powiedzieć, że to czego wspólnie doświadczyliśmy - owoc naszej kreatywności - niesamowicie ubogaciły nas jako Rodzinę w następujący sposób: zostały wzmocnione wzajemne relacje, a także nawiązane inne relacje wykorzystujące nowe formy ekspresji duchowej, bliskiej naszej duchowości, pogłębiona została formacja wincentyńska, pełne kreatywności obchody wyrażane różnorodnie artystycznie i kulturowo umocniło się nasze wincentyńskie powołanie, rozwinęliśmy się duchowo, poszukiwanie bliskości z Ubogimi stało się bardziej intensywne, wzmocniony został wymiar misyjny.
Oto niektóre owoce, jakimi dzieliliśmy się, odpowiadając na zeszłoroczne zaproszenie. W tym roku, w zgodzie z mistyką naszej Rodziny, zapraszam Was do pogłębienia Współpracy Wincentyńskiej. W tym celu proponuję następujący temat: „Współpraca i Ewangelizacja", a jako hasło: „Pracujmy razem, by dzielić się Dobrą Nowiną i przekazywać życie Ubogim". Pozwólcie, że rozpocznę od przywołania wydarzenia dobrze wszystkim znanego, które jest początkiem wszystkiego dla nas. Podobnie jak w odniesieniu do Jezusa mówimy, że „wszystko zaczęło się w Galilei", tak o Wincentym możemy powiedzieć: „wszystko zaczęło się w Folleville i w Chatillon". Tak jak spowiedź wieśniaka, który po homilii w Folleville w 1617 r., otworzył oczy Wincentego na ludzką nędzę we wszystkich jej wymiarach, tak doświadczenie solidarności wzbudzone w Chatillon, po rozpoznaniu potrzeb pewnej rodziny, które uświadomiło Wincentemu konieczność zorganizowanego działania celem zaspokojenia ludzkich potrzeb. W podobny sposób narodziliśmy się jako Rodzina. Rodzina, która chce pomagać Ubogim w ich nagłych potrzebach materialnych, a także dostrzega ich potrzeby duchowe, które czynią ich wręcz uboższymi. Powiedziałbym nawet, że jesteśmy Rodziną, która poprzez swój styl życia ujawnia i piętnuje struktury przyczyniające się do zubożenia ludzi. Poprzez chrzest jesteśmy częścią planu - Bożego Planu, objawionego przez Jego Syna Jezusa Chrystusa, który w jasny sposób przedstawiają Ewangelie: planu Królestwa i Jego Sprawiedliwości. Jako Rodzina Wincentyńska mamy ten przywilej i bogosławieństwo, że posiadamy duchowość, która pozwala nam dzisiaj przeżywać ten Plan Życia. Nasza duchowość pochodzi od człowieka, który każdego dnia stawiał sobie pytanie: „Co Syn Boży uczyniłby w tej czy innej sytuacji?" Tymczasem, Rodzina ta jest zanurzona w świecie, który z każdym dniem, oddala się od koncepcji rodziny a preferuje indywidualistyczny, konkurencyjny i egocentryczny styl życia. Jest to nieludzki styl, gdyż być człowiekiem w swoim najgłębszym sensie, nie ma sensu bez drugiego człowieka. W odpowiedzi, składamy temu światu alternatywną propozycję. Nie tylko dlatego, że nasz sposób życia stara się przemieniać ten świat, tak, by stał się on dobrą nowiną dla ludzi - przemianą dokonującą się poprzez głoszenie Dobrej Nowiny Ubogim, ale również dlatego, iż możemy i chcemy być wzorcem poprzez nasz sposób pracy wspolnie w zespole. Każda Gałąź jest bardzo różna i to nas ubogaca, ale tym co nas łączy jest Jezus Chrystus, a każdy z nasz przeżywa to na różny sposób. Tak dzieje się od ponad 400 lat: jest to styl wincentyński, to znaczy: „Jezus Chrystus tu i teraz". W praktyce, zapraszam Was, by: 1. wzmocnić organizacje lokalne i regionalne, które czynią nas jedną Rodziną. Jeśli ich nie ma, należy położyć podwaliny do ich tworzenia; 2. wzmacniać projekty na rzecz Ubogich, realizowane jako Rodzina. Projekty podejmowane przez poszczególne Gałęzie są dobre, lecz jeśli będziemy je tworzyć jako Rodzina, będą jeszcze lepsze; 3. Organizować wspólnie jako Rodzina, miejsca obchodów i modlitwy, korzystając z okazji różnych wydarzeń lokalnych i regionalnych, rocznic, jubileuszy, świąt wincentyńskich, itd. Wiem, że każda gałąź, podobnie jak cała Rodzina Wincentyńska w ogólności, doświadcza różnych sytuacji, które często zniechęcają członków, które w tych momentach sprawiają, że praca staje się trudna. Niekiedy istnieją pokusy, by podążać śladem nieludzkich projektów, o których wcześniej mówiliśmy. Tymczasem, członkowie Rodziny Wincentyńskiej nie zostali do tego zrodzeni; zrodzili się by przynieść Życie i jak mówił nasz Pan: „życie w obfitości". To dlatego chciałbym, abyśmy zatrzymali się nad zaletą, wartością każdej gałęzi i każdego członka. Jeśli połączymy te zalety, możemy wykonać wspaniałą pracę, a nasi podopieczni będą mogli z niej korzystać. Na zakończenie, chciałbym, abyśmy zastanowili się nad metaforą, którą z pewnością wielu z Was zna. Jednakże, za każdym razem, gdy się nad nią zastanawiamy, możemy zrozumieć ją nieco inaczej. Spotkanie w warsztacie stolarskim.
„Pewnego dnia, w warsztacie stolarskim odbyło się dziwne spotkanie. Narzędzia zwołały naradę, by rozwiązać problemy dotyczące różnic między nimi. Jako pierwszy przewodniczył młotek, ale zgromadzenie szybko poinformowało go, że powinien podać się do dymisji, gdyż robi dużo hałasu spędzając swój czas na uderzaniu. Młotek uznał swój błąd, ale poprosił, by motylek został usunięty, gdyż trzeba nim zbyt dużo kręcić, by cokolwiek wykonać. Motylek zgodził się, lecz ze swej strony zażądał, by papier ścierny został wyrzucony, gdyż był zbyt szorstki w swoich relacjach i zawsze powodował tarcia z innnymi . Papier ścierny zgodził się ale pod warunkiem, że będzie to dotyczyć także taśmy mierniczej, która spędza swój czas na mierzeniu innych, tak jakby sama była doskonała. W tym momencie wszedł stolarz, włożył fartuch i przystąpił do pracy, posługując się kolejno młotkiem, papierem ściernym, miarką i motylkiem. Gdy skończył, kawałek drewna stał się pięknym meblem. Kiedy w warsztacie ponownie zrobiło się cicho, narzędzia kontynuowały swoją naradę.
Piła wtrąciła: „Panowie, to oczywiste, że wszyscy mamy braki, ale stolarz posługuje się naszymi zaletami. To właśnie to nadaje nam wartość. Zatem zapomnijmy o naszych słabościach i spójrzmy na nasze zalety, na to, co w nas dobre, wartościowe". Zgromadzenie uznało, że młotek jest silny, motylek łączy i nadaje trwałość, papier ścierny wygładza nierówności, a miarka jest bardzo precyzyjna i dokładna. Wszyscy poczuli się ekipą zdolną wykonać piękne meble, a różnice między nimi stanęły w innym świetle." Kościół istnieje aby ewangelizować, głosić Dobrą Nowinę. W naszej wincentyńskiej duchowości, Dobra Nowina jest dla Ubogich. Niech Bóg udzieli nam Swojej łaski, abyśmy nadal byli tą Dobrą Nowiną, by nasi Mistrzowie w Jezusie Chrystusie mieli Życie i by mieli je w obfitości. Wasz brat w Świętym Wincentym, G. Gregory Gay, C.M. Przełożony Generalny
ostatnia aktualizacja: 23:30:24 15.08.2012 ostatnia aktualizacja: 20:02:22 22.03.2012 Zbierzcie Owoce Roku jubileuszowego
Dni Modlitw Rodziny Wincentyńskiej
PIELGRZYMKA NA JASNĄ
GÓRĘ
Częstochowa 24 - 25 września 2011
Drodzy w
Chrystusie Panu Członkowie Rodziny Wincentyńskiej
Zbliża się
wrzesień miesiąc naszego tradycyjnego pielgrzymowania do Pani Jasnogórskiej. Pragnę
serdecznie zaprosić przedstawicieli różnych gałęzi Rodziny Wincentyńskiej na
tegoroczne spotkanie w ramach Dni
Modlitw Rodziny Wincentyńskiej do Częstochowy na Jasną Górę. Przed
Uroczystością św. Wincentego a Paulo u stóp Czarnej Madonny pragniemy wypraszać
potrzebne łaski na kolejny rok pracy formacyjnej
i wincentyńskiego apostolstwa. Centralnym punktem naszej pielgrzymki jest Msza św. koncelebrowana w kaplicy Cudownego
Obrazu, której będzie przewodniczył i wygłosi kazanie Ksiądz Wizytator Arkadiusz Zakręta CM. Do koncelebry
zapraszam wszystkich księży opiekunów wspólnot wincentyńskich.
W
lipcu Ojciec Generał skierował do Rodziny Wincentyńskiej list, w którym
proponuje aby Dni Modlitw odbyły się w tym roku pod hasłem: Zbierzcie owoce Roku Jubileuszowego!
Nasze spotkanie
będzie okazją do podzielenia się owocami przeżytego Roku Jubileuszowego.
Zaproszenie
kierujemy do wszystkich tworzących Rodzinę Wincentyńską w Polsce: Księży
Misjonarzy, Sióstr Miłosierdzia, Stowarzyszenia Miłosierdzia, Stowarzyszenia
Konferencji św. Wincentego a Paulo, Stowarzyszenia Cudownego Medalika,
Wincentyńskiej Młodzieży Maryjnej a także niezrzeszonych pragnących poznać
duchowość wincentyńską.
Noclegi:
Miejsca
noclegowe i posiłki rezerwujemy indywidualnie bezpośrednio w domach pielgrzyma.
W Domu Rekolekcyjnym Sióstr Miłosierdzia
na ul. Św. Barbary 43 jest zarezerwowanych ok. 300 miejsc. Dom i warunki są
nam wszystkim znane. W związku z tym proszę o indywidualną a jeszcze lepiej
grupową rezerwację miejsc: tel.:
034-3241177
Ceny noclegów: pokoje 2-osobowe 32 zł, pokoje 3 do 7 osób 23 zł.
Posiłki: obiad 21 zł, śniadania i kolacje po 11 zł.
Dla usprawnienia pracy sióstr proszę o wcześniejsze rezerwacje
posiłków dla większych grup, aby przygotować odpowiednią ilość pożywienia !!!
Serdecznie pozdrawiam księży Superiorów,
Proboszczów, Opiekunów, Siostry Miłosierdzia, Panie i Panów z Wincentyńskich
Stowarzyszeń oraz Młodzież Maryjną
i zapraszam na Jasnogórskie Spotkanie
Ks. Jerzy Górny CM
Moderator Krajowy Rodziny Wincentyńskiej
Krzeszowice, dnia 6
sierpnia 2011 r. w święto Przemienienia
Pańskiego
Misjonarski Ośrodek
Formacyjny „Vincentinum" , 32-065 Krzeszowice, ul. Nowa Wieś 8
www.misjonarze.pl e-mail:
domrek@misjonarze.pl, tel.: 012-2821322 w.212, 608241429
PROGRAM
Dni Modlitw Rodziny Wincentyńskiej
Częstochowa 24 -25 września 2011
Zbierzcie owoce Roku Jubileuszowego
Dom
Rekolekcyjny Sióstr Miłosierdzia
ul.
św. Barbary 43, 42 200 Częstochowa
Sobota - 24
września
Kaplica św. Józefa przy
Jasnej Górze
15.00 - Koronka do Miłosierdzia
Bożego
Powitanie Gości
15.20 - Konferencja
multimedialna:
Ks. Kazimierz
Małżeński CM - św. Wincenty a Paulo - Promotor apostolstwa świeckich.
Horyzont współpracy sióstr miłosierdzia ze świeckimi
16.30 - Modlitwa różańcowa: Tajemnice chwalebne ( prowadzenie JMV)
17.00 - Minął rok - co się wydarzyło... najważniejsze wydarzenia w
Rodzinie (10 min.)
- Słowo Siostry Wizytatorki
Stanisławy Kokoszy - prowincja warszawska
- Słowo Przewodniczącego
Stowarzyszenia Konferencji św. Wincentego a Paulo
P. Jerzego Grzegorskiego (SSVP)
- Słowo Prezesa Stowarzyszenia
św. Wincentego a Paulo - P. Ireny Mitury (AIC)
- Słowo Przewodniczącej
Stowarzyszenia Cudownego Medalika - P. Ewy Zajdel (AMM)
- Słowo Przewodniczącej
Wincentyńskiej Młodzieży Maryjnej - P. Oli Żołyńskiej (JMV)
18.30 - Msza św. koncelebrowana w kaplicy Cudownego Obrazu M.B.
Częstochowskiej - przewodniczy Wizytator Polskiej Prowincji Zgromadzenia Księży
Misjonarzy
Ks. Arkadiusz Zakręta CM
Ok.20 - Kolacja
21.00 - Apel Jasnogórski - czuwanie dla chętnych
Niedziela - 25 września
7.00 - Msza św. koncelebrowana - kaplica sióstr miłosierdzia
8.00 - Śniadanie
9.00 - Zbierzcie owoce Roku
Jubileuszowego - wymiana doświadczeń z pracy w naszych wspólnotach
po obchodach Roku Jubileuszowego.
Wystąpienia w kolejności CM,
FdlC, AIC, SSVP, AMM, JMV (kaplica SM)
11.00 - Droga krzyżowa na Wałach Jasnogórskich
ok. 12.00
- Modlitwa Anioł Pański -
Błogosławieństwo na zakończenie
Ze względów organizacyjny podany
program może ulec modyfikacji
ostatnia aktualizacja: 13:44:51 08.08.2011
|